Hiob 10 vo 42

Hiob 10 vo 42

10:1 Mis Läbe gruslet mi ah.

I wirde mi Klage Luft mache.

I mire Verbitterig wirdi rede!

 2 I wirde zu Gott säge: 'Sprich mi nid schuldig.

Säg mer wiso du gäg mi kämpfsch.

 3 Hesch öppis devo angeri z'unterdrücke,

ds Wärch vo dire Händ z verachte

u glichzitig dr Rat vor Böse gutzhiisse?

 4 Hesch öppe Mönschauge?

Gsehsch so wi de stärblichi Mönsch?

 5 Sy dini Täg wi di dr Stärbleche

oder dini Jahr, wi di einte Maa,

 6 das du mis vergehe usfindig machsch

u ständig nach mire Sünd suechsch?

 7 Du weisch dasi nid schuldig bi.

Niemer cha mi us dire Hand rette.

 8 Dini eigeti Händ hei mi gformt u gschaffe,

aber iz wosch mi völlig vernichte.

 9 Bitte denk dra das mi us Ton gmacht hesch,

doch itz lahsch mi zum Stoub zruggkehre.

10 Hesch mi nid wi Milch usgosse

u wie chäs la grinne?

11 Mit Hut u Fleisch hesch mi bekleidet

u vo Chnoche u sähn hesch mi zämegwobe.

12 Läbe u loyali Liebi hesch du mir gschänkt.

Mit dinere Fürsorg hesch mi Geischt behüetet.

13 Doch insgeheim hesch Schlächts gha mit mir vor.

I weis das aues chunt vo dir.

14 Weni würd sündige, würdsch mi beobachte

u mi nid vo mim Vergehe freispräche.

15 Bini schuldig – schlecht für mi!

Und selbst weni unschuldig bi chani de Chopf ned hebe,

denn i bi gsättigt mit Unhre un Kummer.

16 Hebi dr Chopf, jagsch mi wines Löi.

u laht mi wider dini Macht la gspüre.

17 Du stellsch nöii Züg gägä mi uf

u schteigersch dy Zorn gäg mi,

während e Härti nach dr angere über mi chunnt.

18 Werum also hesch mi us dem Muetterliib gholt?

I hätt söue stärbe bevor mi irgend es Oug het gseh.

19 Es wär gsi aus hätti nie existiert.

Vom Muetterliib wär i direkt is Grab bracht worde.

20 Sind mini Täg nid wenig? Würd er mi doch nume i rueh lah!

Würd er doch nume si Blick vo mir abwände damit i chli Erliechterig hätt,

21 ehe ig wägg – ohni Rückkehrs –

i ds Land tüüfschter Finsternis,

22 i ds Land üsserschte Dunkelheit,

es Land tiefe Schattens wo ke Ordnig herrscht,

wo säuber ds Liecht wi ds Dunku isch.