Hiob 4 vo 42

Hiob 4 vo 42

4:1 Ẹliphas, dr Temanịter, het itz erwideret:

 2 "Wirsch ungeduldig wenn me versuecht mit dir z rede?

Wüu wär söu da still blibe?

 3 Stimmt, hesch viu korrigiert,

u di chraftlose Händ hesch gstärkt.

 4 Dini Wort hei jede ufgrichtet, wo i ds Stolper greiet,

u wär weichi Chnü becho het, däm hesch Chraft gä.

 5 Aber iz hets di troffe u es erschlaht di.

Es trifft di und du bisch bestürzt.

 6 Schänkt dir dini Ehrfurcht vor Gott ke Zuversicht?

Git dir din Weg vode Integrität kei Hoffnig?

 7 Denk doch bitte einisch nach: Wele unschuldigi isch je umcho?

Wenn si d Ufrichtige je vernichtet worde?

 8 Wasi beobachtet ha isch: Wer s'Feld vo de Bosheit pflügt

und Schwirigkeite sät, wird genau das ernte.

 9 Dür e Atem Gottes chöme si um

u dür ds Schnoube vo sim Zorn geit's mit ne z'änd.

10 Der Löi brüllt und e junge Löi knurret,

doch sälber d zähn starche Löie wärde usbroche.

11 E Löi chunnt um wenns keni Büüti git,

u d Löiejunge wärde usenang¬tribe.

12 derno het me mir heimlich es Wort zuetreit,

im flüschterton isches a mi Ohr drunger.

13 In beunruhigende Gedanke versunke, während nächtliche Visione,

we töifer Schlaf über d Mönsche gheit,

14 da het mi furchtbars zittere packt

u d Angst isch mer i d Glieder gfahre.

15 E Geist het a mim Gsicht vorüber gschwäbt.

I ha e Gänsehaut übercho.

16 Dänn isch er bliebe,

doch i ha nid chönne erkenne winner usgseh het.

E Gschtalt isch vor mine Ouge gsy.

Es herrscht Stille u de hani e Stimm ghört:

17 "Chan e stärbliche Mensch grächter si als Gott?

Cha e Mönsch reiner si aus dä, wo ne gmacht het?'

18 Säubscht sy Diener vertrout er nid

u bi sine Engel suecht är Fähler.

19 Wie viu meh de bi dene wo i Lehmhüser wohne,

derä Fundament us Stoub isch,

wo me so liecht cha verdrücke wi ne Motte!

20 völlig verdrückt wärde si vom Morge bis zum Abe.

Si göh für immer zgrund und kene achtet druf.

21 Sind si nid wiene Zelt wo si Strick usegrisse isch?

Si stärbe ohni Wiisheit.